کد مطلب:88618 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276
لذات دنیوی همه هیچ است نزد من روز تنعم و شب عیش و طرب مرا اگر كسی طالب بازی نیز شد همین گونه با نشاط به دنبال آن می رود. اگر كسی علاقه ی شدید به عبادت داشته باشد، عبادت با نشاط صورت می گیرد، و گرنه اگر در حالت متعادل روحی نباشد و خسته و كوفته باشد، عبادت با كسالت صورت می گیرد، و بسیار در نماز خواندن خود تجربه كرده ایم، گاهی آنقدر به نماز بی علاقگی نشان می دهیم كه می گوئیم نماز را بخوانیم تا راحت شویم، گویا نماز عذابی است كه تا نخوانیم راحت نشویم، و سریع نماز را می خوانیم بی حال و بی نشاط و فكر می كنیم در عذابیم و باید هر چه زودتر نجات یابیم، و گاه می شود اگر در مقابل مردم بخواهیم نماز گزاریم، با آداب و با حال و با قرائت زیبا نماز می خوانیم. [صفحه 215] از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمودند: امیرالمومنین (ع) چنین فرموده: «ثلاث علامات للمرائی: ینشط اذا رای الناس و یكسل اذا كان وحده و یحب ان یحمد فی جمیع اموره»، سه علامت برای انسان ریاكار است: زمانی كه مردم را ببیند با نشاط است و وقتی تنها باشد كسل است و دوست می دارد در تمام امورش ستایش شود.[1] مرد پرهیزگار بر خلاف فرد ریا كننده در همه حال با سبكی و نشاط به كار و عبادت خود مشغول است و به غیر بی توجه.
نشاط، نشات گرفته و مولود هماهنگی روحیه و عمل است، اگر روحیه ی انسان مجذوب عملی شد، آن عمل با نشاط صورت می گیرد، آن كس كه عشق به كار و كسبی دارد، صبح زود با نشاط و زودتر از كارفرما به سر كار می رود، اگر روحیه ی او مجذوب درس خواندن هم باشد، با نشاط درس می خواند، و به كسی توجهی ندارد، و خود را در اوج خوشی می بیند، چنانكه از خواجه نصیرالدین طوسی نقل شده كه پس از مطالعه می فرمود: «این الملوك، این ابناء الملوك»، كجایند پادشاهان و فرزندان آنها كه ببینند آنها خوشی و سلطنت می كنند یا من كه با این نشاط مشغول مطالعه می شوم و در باغستانهای كتب به گردش می پردازم و از آنها ثمر برمی گیرم، (الكتب بساتین العلماء) مرحوم خواجه این مطلب را به شعر آورده و چنین گفته است:
در خاطر از تغیر آن هیچ ترس نیست
غیر از شب مطالعه و روز درس نیست
صفحه 215.